بند امیر یکی از سدهای طبیعی معروف جهان است که آب 18 رود نهر بلخ از این بند سرچشمه می‌گیرد و عمق دریاچه آن به بیش از 30 متر می‌رسد.
بند امیر یکی از عجایب طبیعی افغانستان به حساب می‌آید که همه ساله گردشگران داخلی و خارجی زیادی به این منطقه سفر می‌کنند.
بند امیر بیش از 75 هزار هکتار مساحت دارد و در 75 کیلومتری شمال غرب بامیان بوده و در میان رشته کوه «هندوکش» و کوه‌های «بابا» محصور شده است و ارتفاع آن از سطح دریا بیش از 3 هزار متر است.
دیوارهای اطراف این سد که به صورت طبیعی از سنگ‌های رسوبی شکل گرفته است جلوه و شکوه خاصی به آن بخشیده و چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند.
«محمدعظیم عظیمی» در کتاب «جغرافیای افغانستان» در مورد بند امیر نوشته است که این دریاچه زیبا در دامنه کوه بابا، در فاصله 75 کیلومتری غرب شهر بامیان و 20 کیلومتری شمال شرق مرکز بخشداری «یکه‌ولنگ» واقع شده است.
بند امیر از شش دریاچه به هم پیوسته به نام‌های «بند هیبت»، «بند قنبر»، «بند غلامان»، «بند ذولفقار» و «بند پنیر» و «بند پودینه» تشکیل شده است.
آب زلال و آبی بند امیر که ناشی از مواد معدنی خاص آن است، جهانگردان بسیاری را به خود جلب کرده و شیعیان آن را شفا بخش می‌دانند.
اهالی بند امیر، سادات حسینی از فرزندان سلطان «سید احمد کبیر» هستند و گفته می‌شود که بند امیر به عنوان کد سادات در افغانستان شناخته شده است.
دریاچه بند امیر یکی از پارک‌های ملی زیبا و مشهور افغانستان به شمار می‌رود و طبق نوشته عظیمی، این دریچه سر چشمه رودخانه «بلخاب» است که بسیاری از مناطق شمال افغانستان از جمله ولایت بلخ را آبیاری می‌کند.
در این دریاچه زیبا انواع ماهی‌ها نیز وجود دارند که طول برخی از آنان به 3 متر نیز می‌رسد.
