حامی محیط زیست افغانستان

حامی محیط زیست افغانستان

حمایت از محیط زیست، حمایت از زندگی است. پس با آلوده نکردن آب، خاک، هوا، مراتع و...، علاوه بر احترام گذاشتن به محیط زیست، سلامتی خود و نسل های آینده خود را تضمین کنیم.
حامی محیط زیست افغانستان

حامی محیط زیست افغانستان

حمایت از محیط زیست، حمایت از زندگی است. پس با آلوده نکردن آب، خاک، هوا، مراتع و...، علاوه بر احترام گذاشتن به محیط زیست، سلامتی خود و نسل های آینده خود را تضمین کنیم.

عدم دسترسی مردم افغانستان به محیط زیست سالم

برخی آگاهان: مردم افغانستان به محیط زیست سالم دسترسی ندارند

عقرب ۱۵, ۱۴۰۲


مردان مسلح در سال 2020 حدود چهارصد اصله نهال مثمر باغ ملا درانی واقع در ولایت لغمان را قطع کردند. عکس از آرشیف

مردان مسلح در سال 2020 حدود چهارصد اصله نهال مثمر باغ ملا درانی واقع در ولایت لغمان را قطع کردند.

با فرا رسیدن روز جهانی پیشگیری از سوءاستفاده از محیط زیست در جریان جنگ‌ و درگیری‌های مسلحانه، برخی از آگاهان امور محیط زیست می‌گویند، به دلیل چندین دهه جنگ، مردم افغانستان به محیط زیست سالم دسترسی ندارند.

 

ادامه مطلب ...

بخش توسعه سازمان ملل: افغانستان در آستانه فاجعه اقلیمی قرار دارد


– بخش آسیا و اقیانوسیه برنامه انکشافی سازمان ملل متحد می‌گوید که افغانستان در آستانه فاجعه اقلیمی قرار دارد.

به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، سازمان ملل این اظهارات را دوشنبه‌شب، ۱۳ قوس، در صفحه اجتماعی ایکس مطرح کرده است.

بخش آسیا و اقیانوسیه برنامه انکشافی سازمان ملل متحد نوشته است: «افغانستان در آستانه یک فاجعه اقلیمی است. ما باید از هم اکنون برای حمایت از انعطاف پذیری آب‌وهوا و تضمین آینده‌ای پایدار برای مردم و کره زمین اقدام کنیم.»

براساس گزارش سازمان ملل متحد، افغانستان برای سومین سال متوالی بدترین خشکسالی در ۳۰ سال اخیر را از سر می‌گذراند.

دفتر هماهنگ‌کننده‌ کمک‌های بشردوستانه‌ سازمان ملل متحد در افغانستان (اوچا)  نیز گفته است که از ۳۴ ولایت، ۲۵ ولایت کشور به خشکسالی شدید مواجه‌ هستند که بر بیش از ۵۰ درصد مردم تأثیر می‌گذارد.

این فاجعه سبب شده است که نیمی از مردم افغانستان به دلیل مشکلات اقتصادی و چهار دهه جنگ، به فقر شدید دچار شوند و شش میلیون تن در کشور نیز با گرسنه‌گی مواجه شده‌اند.

برنامه محیط زیست ملل متحد(UNEP) (یونپ)


 


UNITED NATIONS ENVIRONMENT PROGRAMME
برنامه‌ محیط‌ زیست‌ ملل‌ متحد‌  (UNEP)
UNITED NATIONS ENVIRONMENT PROGRAMME - UNEP 1972
برنامه محیط زیست ملل متحد با نام اختصاری (UNEP) نهادی وابسته به سازمان ملل متحد است که فعالیتهای زیست‌محیطی اعضای خود را هماهنگ نموده، در توسعه کشورها در اجرای دقیق سیاستها و تشویقهای گسترش قابل تحمل موثر بر طبیعت از میان شیوه‌های دقیق محیطی مساعدت می‌نماید. این انجمن در نتیجه کنفرانس سازمان ملل بر روی محیط انسان در سال ۱۹۷۳ پایه گذاری شد و اداره مرکزی آن در نایروبی، کنیا قرار دارد.بر اساس اعلامیه محیط زیست بشر (بیانیه اصولی) که در ژوئن 1972 به تصویب کنفرانس جهانی محیط زیست انسان در استکهلم رسیده است. حفظ محیط زیست بشر و تضمین حقوق بشر برای برخورداری از محیط زیست سالم و تشویق و ترغیب فعالیت های زیست محیطی در سطوح بین المللی و منطقه ای و توسعه قوانین و معاهدات بین المللی به منظور کنترل آلودگی و تخریب محیط زیست ناشی از فعالیت های بشری از اهداف برنامه می باشد.

ادامه مطلب ...

کنوانسیون کیوتو(چارچوب تغییر آب و هوای سازمان ملل)

 پروتکل کیوتو که به نام پیمان کیوتو هم معروف است پروتکلی برای "کنوانسیون چارچوب تغییر آب و هوای سازمان ملل" (UNFCCC) مصوب سال ۱۹۹۲ با هدف کاهش گازهای گلخانه‌ای عامل تغییر آب و هوای کره زمین است.

kyoto

 کنوانسیون چارچوب تغییر آب و هوای سازمان ملل  در سال 1992 قدم بزرگی در پرداختن به مسئله گرمایش جهانی بود.

 با افزایش مداوم میزان ورود گازهای گلخانه‌ای (GHG)به طور فزاینده‌ای روشن شد که تنها تعهد محکم و الزام‌آور کشورهای توسعه‌یافته برای کاهش ورود این گازها به جو می‌تواند پیام قدرتمندی به شرکت‌ها، جوامع و افراد بفرستد تا به مقابله با پدیده تغییر آب و هوا برخیزند. بنابراین مذاکراتی بر روی ایجاد پروتکلی الحاقی به این پیمان اغاز شد.

 

ادامه مطلب ...

اجلاس جهانی توسعه پایدار(ریو+20)

اجلاس جهانی توسعه پایدار(ریو+20)[1]

همزمان با بیستمین سالگرد کنفرانس ‍ محیط زیست و توسعه سازمان ملل در سال 1992 در ریو(اجلاس زمین)، این اجلاس جهانی در روزهای 23-12 ژوئن 2012 در شهر ریودوژانیرو برزیل برگزار شد و در آن بیش از چهل هزار شرکت کننده ازجمله 50 تن از سران، 2 پادشاه، 41 نخست وزیر، 160 وزیر امور خارجه و 190 رئیس مرتبط با بخش یا وزارت محیط زیست از کشورهای مختلف جهان حضور داشتند. اجلاس ریو + 20 با هدف “تجدید اطمینان‌بخش تعهدات سیاسی برای توسعه پایدار، ارزیابی پیشرفت‌های حاصل شده تا کنون و فاصله‌های موجود در اجرای نتایج اجلاس‌های بزرگ توسعه پایدار و بررسی چالش‌های نوظهور و در حال شکل‌گیری” برگزار شد. تمرکز اصلی این اجلاس بر دو موضوع مشخص شامل ایجاد اقتصاد سبز در ساختار توسعه پایدار و کاهش فقر و ایجاد چهارچوب بین‌المللی برای توسعه پایدار بود. پیش از این اجلاس نیز مذاکرات و نشست‌های متنوع و متعددی در یک دوره زمانی بین 13 تا 19  برای آماده سازی پیش نویس نهایی بیانیه پایانی اجلاس و ارائه به اجلاس سران برگزار شد. محورهای این مذاکرات و نشست ها را هفت‌ موضوع دارای اولویت شامل اشتغال، انرژی، شهرهای پایدار، امنیت غذایی و کشاورزی پایدار، آب، اقیانوس‌ها و آمادگی در برابر بلایای طبیعی تشکیل می‌دادند.بیانیه پایانی اجلاس با عنوان “آینده‌ای که ما می‌خواهیم”، شامل تأیید تعهدات، سیاست‌ها و روش‌های سابق در زمینه توسعه پایدار و تأکید مجدد بر آنها، تعهداتی داوطلبانه نسبت به توسعه پایدار در سال‌های آتی و پشتیبانی از اقدامات جمعی جهانی برای پیشبرد اهداف توسعه پایدار است. این سند دارای 283ماده است.

بر اساس قطعنامه 236/64 مجمع عمومی ملل متحد، محور اصلی کنفرانس 2012 توسعه پایدار عبارت بودند از «اقتصاد سبز در زمینه توسعه پایدار»، «کاهش فقر» و «چارچوبی نهادیافته برای توسعه پایدار»[3].  اجلاس ریو +20 منعکس کننده مدلی جدید برای تلاشهای بین المللی جهت ارتقاء توسعه پایدار بود. در این اجلاس، پیشرفتهایی نیزخارج از چارچوب رسمی مذاکرات پیرامون سند نهائی حاصل شد. به عنوان مثال دولت برزیل مباحثی را در مورد موضوع کنفرانس  مابین مذاکرات کنفرانس مقدماتی در مورد سند نهائی و اجلاس سران که سند مورد مذاکره را مورد تصویب قرار داد، شکل داد. این مباحث و گفتگوها و رویدادهای رسمی و غیررسمی جانبی در طول کنفرانس مقدماتی و اصلی، گروههای مختلفی از قبیل بخش تجاری، دانشمندان، دانشگاهیان، گروههای اجتماعی و... را گردهم آورد. وزیر امور خارجه برزیل، آقای آنتونیو پاتریوتا، ابراز داشت که 500 رویداد رسمی و 3000 رویداد غیررسمی در مرتبط با کنفرانس ملل متحد در مورد توسعه پایدار در ریو صورت پذیرفت. برخی این کنفرانس را شکل جدیدی از کنفرانسهای بین المللی دانسته اند.


  ادامه مطلب ...