دشت ناور در سال ۱۳۵۰ شناسایی و در سال ۱۳۵۳ رئیس جمهور وقت این مکان را منطقه حفاظت شده و پناگاه غاز حسینی و مرغان آبی اعلام کرد.
این منطقه با مساحت ۷۵۰۰ هکتار از نظر فزیکی آبی و نمکی بوده و در حدود ۳۲۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. دارای تابستان معتدل و زمستان سرد و اوسط بارندگی سالانه در آن به ۱۸۴ میلی‌متر می‌رسد.
طول این جهیل در حدود ۱۴ وعرض آن ۳ کیلومتراست که از ۴۰ تپه کوچک به اندازه‌های مختلف تشکیل گردیده است. منابع آبی این جهیل از چشمه‌ها و آب شدن برف کوههای اطراف آن تامین می‌شود.ادامه…
به استثنا خشکسالی تولید نسل پرندگان در سایر سالها در منطقه صورت می گیرد. در سالهای گذشته حدود ۳۱ نوع پرنده مختلف دراین منطقه فهرست شد.
پستانداران و خزندگان نیز در این منطقه زندگی می کنند که می توان از موش خرما، سمور، شغال، گرگ، روباه سرخ، و همچنین خزندگان آبی کوچک نام برد.
مناطق حفاظت شده افغانستان که شماری از آنها به نام شگارگاه پادشاهان افغانستان معروف هستند، از مناطق دیدنی این کشور اند. این مناطق اکنون به دلیل عدم توانمندی لازم دولت افغانستان در حفاظت کامل از آنها و آشنا نبودن مردم به اهمیت اقتصادی و زیست محیطی آنها در شرایط بسیار بدی قرار دارند.
عدم توجه دولت و مردم به اهمیت شرایط زیست محیطی و اقتصادی مناطق حفاظت شده، باعث خسارت و نابودی این مناطق شده و با ادامه این روند، افغانستان به زودی مناظر منحصر به فرد طبیعی خود را از دست خواهد داد. تعداد زیادی از حیوانات ویژه این مناطق نیز با خطر انقراض مواجه هستند. برخی از این نوع حیوانات مختص افغانستان بوده و اکنون در حدود ۷۰ نوع از آنها در فهرست سرخ جانوران در حال انقراض نهادهای بین المللی محیط زیست قرار دارند.
منبع : بی بی سی
