کنفرانس سازمان ملل درباره محیط زیست و توسعه(اجلاس زمین)

مجمع عمومى سازمان ملل در سال 1989 تصمیم گرفت که به منظور شناساندن و پیشرفت توسعه پایدار در سال 1992 در شهر ریودوژانیرى برزیل (اجلاس زمین ) را با نام کنفرانس ‍ محیط زیست و توسعه سازمان ملل برگزار نماید. این کنفرانس یکی از مهم ترین اقدامات در زمینه توسعه پایدار بود که همزمان با بیستمین سالگرد کنفرانس استکهلم برگزار گردید.

کنفرانس ریو از جمله بزرگترین نشست هاى عالى بین المللى است که تاکنون برگزار شده است . حدود 150 کشور و در یک مرحله از این کنفرانس ‍ حدود 135 رئیس کشور حضور داشتند. حدود 4500 نفر از نمایندگان دولتها، بیش از 10000 خبرنگار، فیلمبردار، و نمایندگان 1500 سازمان غیر دولتى نیز در این اجلاس حضور به هم رسانده بودند. سازمانهاى غیر دولتى نیز به موازات کنفرانس ریو و در حاشیه آن ، کنفرانس مشابهى تشکیل دادند و البته از حق شرکت در اجلاس رسمى این کنفرانس بى بهره نبودند.  بیانیه ریو، دستور العمل 21 [2]و بیانیه اصول جنگلدارى به تصویب رسید و کنوانسیونهاى تغییرات آب و هوا و تنوع گونه هاى گیاهى - جانورى به ترتیب توسط 154 و 150 کشور به امضا رسید. کنوانسیون بیابانزایى براى تصویب رسیدن در کنفرانس ریو به موقع به دبیر خانه کنفرانس نرسید و بعدها در ژوئن 1994 به امضا رسید. با این وجود این کنوانسیون نیز از جمله دستاوردهاى اجلاس عالى زمین تلقى مى شود.

https://kenya.mfa.gov.ir/portal/GeneralCategoryServices/13676

حق بر محیط زیست در اسناد بین المللی واسلام

                                 
  مقدمه
امروزه در محیطی زیست می کنیم که زنگ خطر آن حوالی دهه 60 به صدا درآمد و بشریت را نسبت به آلودگی خود هوشیار و آگاه ساخت .در این پژوهش ما باروش کتابخانه ای با این موضوع مهم پرداخته و نتیجه آن را پس از مطالعه به شما خواننده گرامی موکول می نماییم امید است توانسته  باشیم حرکتی هر چندکوچک در حق بر محیط زیست برداشته.
شاید بتوان این دهه را دوره بیداری زیست محیطی انسا ن ها دانست چرا که تا قبل آن انسان فکر می کرد که مالک زمین است  نه ساکن آن  لذا پیشرفت خود را پیروزی بر جهان به حساب آورد بطوری که این پیروزی تخریب بخش هایی از محیط زیست و طبیعت را در پی داشت  از این پس بود که جنبش های مردمی و سازمان های غیر دولتی فعال شدند و زنگ خطر از بین رفتن محیط زیست را در دنیا به صدا در اوردند و این مهم را در سطح بین الملل مطرح ساختند  تا دول دست به دست یکدیگر دهند و چاره اندیشی نمایند برای مشکلی که پیش آورده اند و دوراندیشی کنند برای نسل های اینده .
محیط زیست و موضوعات پیرامون آن یکی از با اهمیت ترین مباحث است که بی توجهی به ان اینده ای اسف بار را برای منابع طبیعی رقم خواهد زد.
(اگر حق و ارزش حیات را بعنوان پایه ای ترین مفهوم حقوق بشر فرض کنیم حق به محیط زیست سالم که به معنی محیط اجتماعی مناسب برای فعالیت انسان و رشد او در ابعاد گوناگون است از انشعابات همین حق بنیانی محسوب خواهد شد. در عرصه بین المللی اهمیت توجه به محیط زیست دو پیامد را با خود به دنبال داشته است اولا این حق به عنوان یکی از مولفه های نظام حقوق همبستگی (نسل سوم حقوق بشر) قلمداد می شود و ثانیا مفهوم توسعه پایدار که ناظر بر توسعه اقتصادی کشورها در عین رعایت محیط زیست جامعه بین المللی است مورد پذیرش جهانی واقع شده است[1].)
مسائلی که در خصوص محیط زیست مطرح می شوند بی نهایت متنوع اند وتکامل تکنولوژی جدید پیوسته مسائل جدیدی را می افریند در نتیجه نیازمند بحث مداوم و ایجاد راهکارهای مناسب برای تصمیم گیری در مقام عمل هستیم .
کلیدواژه : محیط زیست، حق، اصول حاکم، منابع، اسلام

 

بیانیه ریو پیرامون محیط زیست و توسعه

کنفرانس سازمان ملل‌متحد پیرامون محیط زیست و توسعه،

ژوئن ۱۹۹۲

برگزار شده از ۳ تا ۱۴ ژوئن ۱۹۹۲ در شهر ریودوژانیرو

با تأکید بر «بیانیه کنفرانس سازمان ملل‌متحد پیرامون محیط زیست انسان»، که در تاریخ ۱۶ ژوئن در شهر استکهلم مورد تصویب قرار گرفت،

 با هدف ایجاد یک همکاری جدید و برابر جهانی از طریق ایجاد سطوح نوینی از تشریک مساعی میان دولت‌ها، بخش‌های کلیدی و جوامع و ملتها،

 با تلاش جهت نیل به توافقات بین‌المللی که منافع همگان را محترم شمرده و از یکپارچگی محیط زیست جهان و نظام توسعه حمایت به عمل بیاورد،

 با آگاهی از ماهیت منسجم و بهم پیوسته کره زمین، این خانه ما، اعلام می‌دارد که:

کنوانسیون معاهدات زیست محیطی

 کنفرانس استکهلم 1972

• اولین کنفرانس سازمان ملل متحد درباره انسان و محیط زیست
• این کنفرانس از پنجم تا شانزدهم ژوئن 1972 در شهر استکهلم پایتخت سوئد با شرکت مقامات و نمایندگان اکثر کشورهای جهان تشکیل شد.
• این کنفرانس در پایان اجلاس، مبادرت به انتشار یک بیانیه (26 اصل) با اعلامیه اصولی و یک طرح عملیاتی یا اجرایی کرد که به عنوان اسناد کنفرانس جهانی محیط زیست تلقی می شود.
• روز بازگشایی این کنفرانس ( 5 ژوئن) به عنوان روز جهانی محیط زیست تعیین شده است.

نگاهی به برخی از رویکردهای حقوقی بین المللی برای حمایت از محیط زیست

چکیده

حقوق بین الملل محیط زیست همواره تلاش نموده است تا در برابر معضلات زیست محیطی با وضع قواعد و مقررات الزام‌آور و غیرالزام‌آور راهکارهایی را بدین منظور ارایه نماید. یکی از پاسخ های مهم حقوق بین الملل محیط زیست ترویج توسعه پایدار بوده است. با توجه به این که بهبود کیفیت محیط زیست و توسعه اقتصادی، اهدافی بالقوه سازگار، هماهنگ یا مکمل یکدیگرند، توسعه پایدار برخی تنش های ناشی از بینش متضادی را که در رابطه با محدودیت های رشد در دهه ۱۹۷۰ ظهور کرد را کاهش می دهد. توسعه پایدار در فرآیندهای توسعه و از طریق تعامل میان سه بعد توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، حقوق بین الملل توسعه را به سمت حقوق بین الملل توسعه پایدار رهنمون ساخته است. بیانیه های استکهلم 1972، ریو 1992و ژوهانسبورگ 2002، بر حمایت از محیط زیست تاکید ورزیده و دست یابی به توسعه را کلید حل اکثر مشکلات زیست محیطی عنوان می کنند. اجلاس ریو +20 نیز می تواند بستر مناسبی برای مجموعه ای از سیاست ها و طرح هایی باشد که انتقال به اقتصادی سبز را مورد حمایت قرار می دهد. این مقاله رویکردهای حقوقی بین المللی برای حمایت از محیط زیست را مورد بررسی قرار می دهد. در مقام مقایسه دستاوردهای اجلاس های فوق، می توان با جرات اذعان نمود که اجلاس ریو 1992 نسبت به سایر اجلاس ها بویژه اجلاس ریو +20، به لحاظ کارآمدی رویکردهای حقوقی بین المللی برای حمایت از محیط زیست و قبول تعهدات بین المللی، نتایج مطلوب تر و مشخص تری در برداشته است.

کلمات کلیدی: محیط زیست، حفاظت محیط زیست، توسعه، حقوق بین الملل محیط زیست.